Ach veel heb ik niet veranderd natuurlijk maar het was wel goed. Check dubbel check voor alle zekerheid.
En dan ineens zijn ze er! De mannen in het oranje met hun grote slijpschijven, dekens en messen.
Praten, kijken, overleg. Problemen zien en oplossen.... Waar moet wat afgeslepen worden?
Ooh help! Daar bemoei ik me natuurlijk ook mee. Ik wil het snappen, ik wil zeker weten dat het goed komt.
Ik moet loslaten... aargh! Wat klinkt dat geitenwollensokkerig!
Nou, het voelt niet echt lekker. Het gieten van een beeld is niet een klusje wat elke keer hetzelfde is voor de gieter. En ook het vervoer niet.
1 opmerking:
Op dit moment werk ik, tijdelijk, in het gebouw waar de 'zwevende dames' komen te hangen. Ik ben betrokken geweest bij de keuze voor het kunstwerk en heb het mogen zien 'groeien'. Het is een geweldige belevenis. Het is zeer inspirerend om dit mee te maken. Hoewel ik moet zeggen dat deze beelden, met slijptollen en vervoersbewegingen iets onwerkelijks hebben. Maar straks, in mei, dan hangen de dames in dat schitterende schoolgebouw. Ik kan niet wachten!
Een reactie posten